Korte geschiedenis van het ras

De Blauwe Rus, ook wel Russisch Blauw genoemd, is een bijzonder ras dat opvalt door zijn gracieuze verschijning, de bijzondere vachtkleur en de felgroene ogen. Zoals de naam al doet vermoeden gaat men ervan uit dat de Blauwe Rus uit Rusland afkomstig is. Naar het schijnt werden ongeveer tweehonderd jaar geleden in de omgeving van Achrangelsk al katten met een blauwe vacht aangetroffen. Engelse koopvaardijlieden hebben deze blauwe katten meegenomen naar Groot-Brittannie. Aan het einde van de 19e eeuw was het de gewoonte om alle blauwe kortharige katten in dezelfde klasse uit te brengen. De Blauwe Rus kwam hierdoor wat in de verdrukking en als men in 1912 geen aparte klasse voor buitenlandse rassen in het leven had geroep, had het ras nu waarschijnlijk niet meer bestaan. De Tweede Wereldoorlog betekende wederom een bedreiging. Na de oorlog waren er nog maar weinig rastypische exemplaren over, zodat de fokkers, om verregaande inteelt te voorkomen, hun heil moesten gaan zoeken in het invoeren van vreemd bloed. Dat vreemde bloed was afkomstig van bluepoint Siamezen, die een bijdrage hebben geleverd aan de wederopbouw van het ras, maar er helaas ook de oorzaak van waren dat de Blauwe Rus te fijn van type werd en meer en meer op een blauwe Oosterse Korthaar begon te lijken. Midden jaren 60 besloot een groep liefhebbers zich te verenigen en te proberen om het oorspronkelijke Russische type weer terug te fokken. Gelukkig zijn deze mensen daarin geslaagd.

Rasbeschrijving

Kop: breed, gematigd wigvormig en mag niet te lang zijn. De neus heeft een zo recht mogelijk profiel en verloopt zonder stop in het vlakke schedeldak. De kin is sterk en de snorhaarkussentjes moeten vol zijn. De hals is lang en krachtig.

Ogen: intens groen van kleur, amandelvormig,wijd uit elkaar geplaatst en niet te klein.

Oren: hoog aangezet, breed aan de basis en redelijk groot, ze lopen in een punt toe. De binnenzijde van de oren is nauwelijks behaard.

Lichaam: relatief lang en mang niet grof of juist te fijn zijn, het moet een elegante indruk maken. De lange poten vertonen een relatief fijne botstructuur en de kleine voeten zijn ovaal.

Staart: lang, mag niet te breed zijn aan de basis en loopt taps toe.

Vacht: de dubbele vacht is kort, zijdeachtig en fijn van structuur. Hij voelt bijzonder zacht aan. De vacht mag nooit te vlak zijn of zelfs aanliggen, maar moet van de huid afstaan, zodat de zachte structuur benadrukt wordt. De vachtstructuur is met die van geen enkel ander ras te vergelijken.

Kleur: ze komen in drie verschillende vachtkleuren voor. Blauwgrijs is de oudste, bekendste en meest geliefde kleur, maar er worden steeds meer katten van dit ras geboren met een zwarte of witte vacht, al worden deze nog niet door alle organisaties erkend. De blauwe vacht behoort blauwgrijs en zo egaal en zuiver mogelijk van kleur te zijn, met een zachte zilveren weerschijn. De neus en voetzolen zijn eveneens blauwgrijs, de ogen behoren intens groen te zijn.

Karakter
Het karakter van de Blauwe Rus is met dat van geen enkel ander ras te vergelijken. Ondanks het feit dat ze soms heel speels kunnen zijn en dit tot op hoge leeftijd blijven, zijn ze overwegend rustig van aard. Blauwe Russen houden van comfort en kunnen urenlang op een plaats blijven liggen, bij voorkeur de schoot van een van de gezinsleden. De meeste Blauwe Russen hebben een uitgesproken hekel aan lawaai en rumoer, waardoor ze zich in gezinnen met opgroeiende kinderen mogelijk niet thuisvoelen. Ten opzichte van mensen die ze niet kennen, zijn Blauwe Russen niet erg toeschietelijk. Doorgaans trekken ze zich terug als er bezoek is en waarderen ze het niet als ze door onbekenden worden geaaid of opgetild. Ze zullen dan echter zelden hun klauwen uitslaan, maar ze zullen zeker laten merken dat ze het niet prettig vinden. Ze kunnen het over het algemeen goed vinden met andere katten en met honden. Het stemgeluid van de Blauwe Rus is prettig en zacht, zelfs krolse poezen verheffen nauwelijks hun stem.

Verzorging
De bijzondere vacht heeft betrekkelijk weinig verzorging nodig. Het is voldoende om de vacht af en toe te borstelen met een zachte borstel. Te veel kammen of het buiten de ruiperiode werken met een rubberen borstel heeft als nadeel dat u de zachte ondervacht kunt beschadigen of zelfs uit de huid kunt trekken. Knip regelmatig de scherpe nagelpunten.